تغییر آب و هوا به نابودی نئاندرتال‌ها کمک کرد

در یک مطالعه جدید، تیمی از محققان بین‌المللی از کشورهای آلمان، اتریش، رومانی، آمریکا و انگلیس توانستند داده‌های آب و هوایی مربوط به استالاگمیت‌ها(چکیده سنگ) را بررسی کردند که مربوط به ۴۰۰۰۰ تا ۴۴۰۰۰ سال قبل بودند. آنان سپس این داده‌ها را با داده‌های باستان‌شناسی آثار دستی نئاندرتال‌ها مقایسه کردند. محققان دریافتند که لایه‌های باستان‌شناسی عاری از ابزارهای نئاندرتال‌ها در دوره‌های زمانی سرد روی داد.

نئاندرتال‌ها شکارچیان ماهری بودند و چگونگی استفاده از آتش را یاد گرفته بودند، اما رژیم غذایی متنوعی به مانند انسان امروزی نداشتند. آنها عمدتا از گوشت حیواناتی که شکار می کردند، استفاده می نمودند. این منابع غذایی در زمان‌های سرد و یخبندان به ندرت پیدا می شد. در این شرایط، نئاندرتال‌ها آسیب‌پذیری بیشتری در مقابل تغییرات محیطی سریع پیدا می کردند. اما در مقابل، انسان‌های امروزی موفق شدند ماهی‌ها و گیاهان را هم به رژیم غذایی شان بیفزایند که احتمال بقای آنان را تا حد چشمگیری افزایش داد.

نویسنده و محقق «دکتر واسیل ارسک» در دانشگاه نورثامبریا اظهار داشت: «نئاندرتال‌ها نزدیکترین گونه به انسان‌های امروزی بودند و به مدت ۳۵۰ هزار سال در اوراسیا زندگی کردند. با این وجود، تقریبا ۴۰۰۰۰ سال پیش و در عصر یخبندان و با پیدایش انسان‌های امروزی در اروپا، زمینه برای انقراض نئاندرتال‌ها فراهم آمد. ما برای سالیان دراز به این مسئله فکر کرده‌ایم که چه عاملی باعث نابودی نئادرتال‌ها شده است. آیا آنها با پیدایش انسان‌های امروزی به یک گوشه رفته و دچار نابودی شدند یا عوامل دیگری در این رویداد دخیل بودند؟ مطالعه ما نشان می دهد که تغییر وضعیت آب و هوا نقش بسیار مهمی در انقراض نئاندرتال‌ها داشته است.»

دکتر ارسک و همکارانش استالاگمیت‌های موجود در دو غار در کوه‌های کارپاتیان در اوکراین را مورد بررسی قرار دادند. این استالاگمیت‌ها داده‌های جزئی‌تری از تغییر آب و هوا در قاره اروپا نشان می دهند. استالاگمیت‌ها هر سال در لایه‌های نازکی رشد می کنند و هر تغییری در دما می تواند ترکیب شیمیایی آنها را دستخوش تغییر قرار بدهد. این لایه‌ها آرشیوی طبیعی از تغییر آب و هوا را در طول چند هزار سال حفظ می کنند.

لایه‌های استالاگمیت کارپاتیان از یک سری شرایط سرد و بسیار خشک در قاره اروپا حکایت دارد که به ۴۰۰۰۰ تا ۴۴۰۰۰ سال پیش بازمی گردد. استالاگمیت ‌ا بر چرخه‌ای از دمایِ در حال کاهش دلالت دارند که طی آن، چند قرن آب و هوای سرد حاکم بود و سپس بطور خیلی ناگهانی دما رو به افزایش گذاشت. محققان این داده‌ها را با داده‌های باستان‌شناسی مربوط به آثار دستی نئاندرتال‌ها مقایسه کرده و نوعی همبستگی میان دوره‌های سرد و نبود ابزار نئاندرتال‌ها یافتند. می توان استنباط کرد که جمعیت نئاندرتال‌ها در دوره‌های سرد به شدت کاهش پیدا کرد. یعنی تغییر آب و هوا نقش مهمی در کاهش جمعیت آنان ایفا کرده است. انسان‌های امروزی از این دوره‌های سرد و یخبندان جان سالم به در بردند، زیرا در مقایسه با نئاندرتال‌ها، به شیوۀ بهتری با محیط زیست خود مطابقت پیدا کرده بودند. یافته‌های این تحقیق در «Proceedings of the Natural Academy of Sciences» منتشر شده است.

ترجمه: منصور نقی لو/ سایت علمی بیگ بنگ

منبع: sci-news.com