پنگوئن های بی بال:
نگوئن‌های بی‌بال سرده‌ای از پنگوئنها است که در بر گیرنده دو گونه پنگوئن امپراتور و پادشاه است. این سرده در گذشته دارای سه گونه بود که با منقرض شدن پنگوئن ریجن (Aptenodytes ridgeni) درپلیوسن آغازین یا پسین به تنها دو گونه کاهش یافت.داده‌های ریخت‌شناسانه و ملکولی نشان داده‌اند که سرده پنگوئن‌های بی‌بال بنیان همه دیگر پنگوئنها بوده‌است، بدین معنا که این سرده از شاخه‌ای از پرندگان جدا شد که بعدها به تشکیل همه انواع پنگوئنها منجر شد.[۱] شواهد دی‌ان‌ای نشان از آن دارند که این جدایی فرگشت در ۴۰ میلیون سال پیش پدید آمد.
بررسی‌های رفتارشناسانه پنگوئنها نیز در گذشته به نتیجه مشابهی، که بر پایه آن همه دیگر پنگوئنها از این سرده سرچشمه گرفته‌اند، رسیده بودند.
پنگوئن ها چشم زرد:
پنگوئن چشم زرد (نام علمی: Megadyptes antipodes) و یا هویهو (به انگلیسی: Hoiho) گونه‌ای پنگوئن بومی نیوزلند است. قبلاً تصور می‌شد که این پنگوئنها به پنگوئن کوچک نزدیک باشند اما تحقیقات مولکولی بیشتر نشان داد که این‌ها به زردچشمان نزدیک اند. آنها مانند بسیاری از پنگوئن‌های دیگر، عمدتاً ماهی خوار هستند.
پنگوئن های ریش خطی:
پنگوئن ریش‌خطی (نام علمی: Pygoscelis antarcticus) یک گونه پنگوئن است که در جزیره ساندویچ جنوبی، قطب جنوب، جورجیای جنوبی، و جزیره بووه زندگی می کند. به آن ها سیاه و سفیدهای باریک نیز می گویند.
پنگوئن های آدلی:
نگوئن آدلی (نام علمی: Pygoscelis adeliae) گونه‌ای پنگوئن است که در طول سال در سواحل قطب جنوب زندگی می‌کند. آنها در قطب جنوب با پنگوئن‌هایی از جمله پنگوئن امپراتور، مرغان برفی و مرغان قطب جنوب همسایه‌اند. این گونه پنگوئن در سال ۱۸۴۰ توسط یک کاوشگر فرانسوی به نام ژول دومون د اورویل کشف کرد.
پنگوئن های آفریقایی:
پنگوئن آفریقایی (Spheniscus demersus)، که به نام «پنگوئن پا سیاه» هم شناخته می‌شود، گونه‌ای پنگوئن ساکن آب‌های جنوب آفریقاست.
در گذشته آن را به خاطر صدایش، که بسیار شبیه به عرعر خر است، «خر پنگوئن» می‌نامیدند.
پنگوئن های راست کاکل:
پنگوئن راست‌کاکل (نام علمی: Erect-crested Penguin) گونه‌ای پنگوئن اهل نیوزلند است. قد این پنگوئنها ۵۰-۷۰ سانتی متر و وزن آنها ۵٫۶-۲ کیلوگرم (۵٫۵-۱۳ پوند) است. در این گونه نیز مانند دیگر گونه‌های پنگوئنها، قد و وزن مردان بیشتر است.
پنگوئن های ماژلان:
پنگوئن ماژلان (نام علمی: Spheniscus magellanicus) یکی از گونه‌های پنگوئن آمریکای جنوبی است که در نواحی ساحلی آرژانتین، شیلی و جزایر فالکلند زیسته و گروهی از آنان نیز به برزیل مهاجرت کرده‌اند. پنگوئن‌های ماژلان، پرشمارترین پنگوئن‌های سردهٔ Spheniscus یا پنگوئن‌های نواردار محسوب می‌شوند و نزدیکترین خویشاوندان آنها، پنگوئن آفریقایی، پنگوئن هامبولت و پنگوئن جزایر گالاپاگوس می‌باشد.
پنگوئن ماژلان در آب تغذیه کرده و به صورت گله‌های بزرگ شکار ماهیان مرکب، ساردین، کریل و دیگر سخت‌پوستان می‌پردازد. از آنجایی که این پرندگان همراه با شکار خود آب شور اقیانوس را نیز فرو می‌دهند، غده‌ای نیز در بدنشان برای تصفیهٔ نمک بوجود آمده است.
منابع:
fa.wikipedia.org
(google.com(search image
(bing.com(image search
۵ حیوان زیباروی کره زمین را بشناسید 
نگاهی به چشمان میکروسکوپی حشره‌ها 
آخرین ماموت ها از تشنگی مردند! 
رفتارهای بیولوژیک سگ ها 
مطلبی کامل درباره زنبور عسل 
هشت پا 
آشنایی با خطرناک ترین جانوران زمین 
چرا گونه ما تنها عضو باقی مانده از خانواده انسان است؟
تغییر آب و هوا به نابودی نئاندرتالها کمک کرد
آیا پریدن در آسانسور در حال سقوط، جان شما را نجات میدهد؟
مشکل در سایت
موفقیت دانشمندان کاشت حافظه یک مغز در مغزی دیگر
سخنرانی در جمع و راهکارهایی برای غلبه بر ترس های آن
چه تعداد از سلولهای بدن شما، سلول انسانی نیستند؟
مکانهای مناسب برای زندگی در مریخ مشخص شد
توضیح چگونگی تولید طلا، سیاهچالهها و امواج گرانشی در آخرین مصاحبه استیون هاوکینگ
زبان قدرت؛ راهکاری برای پیشرفت زنان در کسب و کار
ساخت فوم قابل تزریق برای درمان پوکی استخوان
بزرگترین عدد در جهان
انواع مورچه ها+عکس
اطلاعاتی درباره ی یونان
تاریخچه شهرنشینی در ایران باستان(قسمت دوم)