راز ماندگاری برج پیزادر ایتالیا

در طول ساخت اين برج تلاش‌هاي زيادي انجام گرفت تا با بكارگيري مصالح ساختماني خاص جلوي كج شدن آن گرفته شود. بعدها ستون‌ها و ديگر بخش‌هاي تخريب شده برج بيشتر از يك بار جايگزين شدند و امروزه زيرساخت‌هاي جديدي براي كم كردن ميزان كج شدن برج و افزايش طول عمر آن به كار گرفته مي‌شود.

برج كج پيزا با 863/55 متر ارتفاع در 8 طبقه ساخته شده است. قطر بيروني اين بنا 484/15 متر و قطر داخلي آ» 368/7 متر است. ضخامت ديوارهاي پايه آن 08/4 متر است و وزن آن حدود 500/14 تن برآورد مي‌شود.
جهت شيب اين برج در فاصله سال‌هاي 1173 تا 1250 به سمت شمال و از سال 1272 تا سال 1997 به سمت جنوب متمايل بوده است تا سال 1997، اين برج 2/5 متر نسبت به سطح افق كج شده است.



ناقوس اين برج 5/3 تن وزن دارد. اين برج در پشت كليساي بزرگ شهر پيزا واقع شده است.
ساخت اين برج در سه مرحله انجام گرفته است. ساخت اولين طبقه اين برج ناقوس كه سنگ‌هاي مرمر سفيدرنگ در آن به كار رفته است از نهم آگوست 1173 دوران پيروزي‌هاي نظامي و خوشبختي شروع شد اولين طبقه اين برج از ستون‌هايي كه به صورت دايره‌وار در كنار هم قرار گرفته بودند، تشكيل شده بود كه در جهت مقابل تاق‌هاي بي‌روزنه خم شده بودند در مورد هويت معمار برج كج پيزا بحث‌هاي زيادي وجود دارد. سال‌ها تصور مي‌شد كه اين بنا، كار گوگلپلمو و بونانو پيزانو بوده است. سنگ قبر بونانو پيزانو در سال 1820 در پاي اين برج كشف شد.



بعد از اينكه طبقه سوم اين برج در سال 1178 ساخته شد به دليل اينكه 3 متر در كارهاي زيرساختي آن اشتباه شده بود، برج كج شد. البته طرح اين برج از آغاز نقص داشت با درگير شدن بيزانس در جنگ با جنوا، لوكا و فلورانس ادامه ساخت اين برج به مدت 100 سال با تعليق رو به رو شد. در سال 1198 چند ساعت به طور موقت روي اين بناي ناتمام نصب شد. در سال 1272 ساخت اين بنا توسط معماري به نام جيواني دي سيمونه از سر گرفته شد. 4 طبقه بدين ترتيب ساخته شد. مجددا در سال 1284 با شكست بيزانس در جنگ ساخت بنا متوقف شد. در سال 1372 آخرين طبقه آن كه محل قرار گرفتن ناقوس بود توسط توماسودي آندرا پيزانو ساخته شد و ناقوس در محل خود قرار گرفت. وي در تلفيق عناصر گوتيك به كار گرفته شده در جايگاه ناقوس با سبك رومانسك ( معماري اروپايي قرن‌هاي يازدهم و دوازدهم كه به تقليد از معماري رومي داراي تاق‌هاي ضربي و ديوارهاي ضخيم بود) برج موفق عمل كرد. در واقع در بالاترين نقطه اين برج هفت ناقوس وجود دارد كه هر كدام يكي از نوت‌هاي موسيقي را دارد و بزرگ‌ترين آنها در سال 1655 نصب شده است.



در سال 1838 معماري به نام الساندرو دلا گرادسكا گذرگاهي در اطراف اين برج حفر كرد كه اين امر موجب افزايش كج شدن اين برج شد.
بنبتو موسوليني دستور داد تا اين برج را به حالت عمودي برگردانند به همين خاطر درپاي آن بتون ريخته شد كه اين امر منجر به فرو رفتن برج در سطح زمين شد.
در طول جنگ جهاني دوم ارتش آمريكا دستور تخريب تمامي برج‌هاي ايتاليا را داد كه برج پيزا در دقيقه آخر از اين خطر در امان ماند.
در 27 فوريه 1964 دولت ايتاليا براي جلوگيري از سقوط اين برج درخواست كمك كرد. يك گروه از مهندسان، رياضيدانان و تاريخدانان در جزاير آزور گرد هم آمدند تا راه‌هاي پا بر جا نگه داشتن و استحكام برج را بررسي كنند. بعد از دو دهه كار و فعاليت روي اين پروژه، برج در ژانويه 1990 به روي عموم بسته شد. در طول اين مدت ناقوس‌هاي برج براي كم شدن از وزن‌شان از محل خودجا‌به‌جا شدند. ساختمان‌هاي اطراف برج براي رعايت نكات ايمني تخليه شدند. بعد از يك دهه بازسازي و تثبيت وضعيت آن برج در 15 دسامبر سال 2001 به روي عموم مردم باز شد.



روش‌هاي بسياري براي پا بر جا نگه‌داشتن برج پيشنهاد شده كه از آن جمله مي‌توان به استفاده از وزنه‌هاي 800 تني سربي درپاي آن اشاره كرد. راه‌حل نهايي براي پيشگيري از كج شدن بيشتر برج انتقال 38 متر مكعب از سطح بر آمده زير آن بود. طبق آخرين اطلاعات اين برج تا 300 سال ديگر پا بر جا خواهد بود..          منبع:http://phy412.blogfa.com