لینو ونتورا؛ از نوابغ سینمای فرانسه

ونتورا در 14 جولای 1919 در پارما از پدرش giovanni  مادرش luisa borrini متولد شد. لینو در کودکیبه همراه خانوراده اش به پاریس، جایی که او بزرگ شد، رفت. او در هشت سالگی از مدرسه اخراج شد. از آن پس لینو به کارهای مختلفی روی آورد( کارآموزی مکانیکی و...). هیچ تصمیمی برای اینکه چطور زندگی کند، نداشت. در سال 1942 در 23 سالگی ازدواج کرد، او و اودت(odette)، همسرش صاحب چهار فرزند شدند. او سرانجام کاری به نام کشتی سبک یونانی/رومانیایی پیدا کرد و رفت که در مسابقات قهرمانان اروپا 1950 یک حرفه ای شود. او مجبور شد این زندگی ورزشی را رها کند. با این حال، بعدا در رینگ دچار مصدومیت شد.

ژاک بکر، برای فیلم گانگستری بعدی خودش به دنبال یک نفر بی تجربه با 34 سال سن که اولین کار خود را به عنوان نقش مقابل جین گابین در فیلم جنایی touchez pas au grisbi بازی کند. او ابتدا رد و سپس پذیرفته شد. او آنقدر حضور خوبی در فیلم داشت که توجه همه حرفه ای ها را به خود جلب کرد. گابین تحت تاثیر قرار گرفت و بیش از پیش تشویق کرد که بازیگری را به عنوان زندگی اش دنبال کند. لینو تصمیم گرفت که در فیلم های پرستاره بعدی همراه جین گابین حضور داشته باشد، غالبا فیلم های گانگستری از جمله: "حمله پلیس (1955) ، "جرم و جنایت" (1956) ، "le rouge est mis" )1957)  ، "بازرس مگرت" (1958).

با اینکه او در سراسر زندگی اش یک شهروند ایتالیایی باقی ماند، تنها تعداد انگشت شماری فیلم به زبان مادری اش ساخت. در این میان فیلم های "قضاوت"، "صد روز در پالرمو" و جادوگران مشهور، مدتها زمان برد تا او از ایتالیایی به فرانسوی اصل ترجمه کند. در طول دوران حرفه اش، او یکی از محبوب ترین بازیگران سینمای فرانسه بود. او بدون هیچ لهجه ای فرانسوی صحبت می کرد و ایتالیایی رابا کمی لهجه فرانسوی صحبت میکرد.

داشتن یک دختر معلول، باعث شد یک موسسه خیریه پایه گذاری کند به نام " دشت برفی" که به معلول ها کمک کند.

لینو به عنوان یک شخصیت سخت و محکم و بی نظیر هم در نقش مثبت و هم منفی در دهه 1960 به هنرنمایی پرداخت. تخصصش در دو سبک کمدی سبک و درام نیمه تاریک بود. وی در تعدادی از فیلم های این گونه سینما مطرح شده است. چهره ی دوست داشتنی او، به چهره ی انواع جنایتکاران در فیلم ها در آمده است. مانند فیلم های: "نفس دوم" (1956) و "سال نو مبارک" (1973) و همچنین نقش بازرسان خوب و سرسخت مانند فیلم های: "کارآگاه فرانسوی" (1975) ، "جادوگران مشهور" (1976) و "حبس" (1981).

در جنگ جهانی دوم به اجبار به جنگ فرستاده شد. او فرار کرد تا به اصول فرانسه وفادار بماند. اما با اینکه همسرش و چهار فرزندش فرانسوی بودند، هیچ وقت به دنبال ترک کردن تبعیت ایتالیا نبود برای احترام به والدینش.

لینو دارای یک سبک سنگینی بود که همه تماشاگران با او همدردی می کردند حتی وقتی که او قهرمان می شد. در طول سه دهه او گنجینه ای از "یقه آبی های قهرمان" را در فیلم های خود ارائه کرده است. البته نقش های تلخ و خشن او را هم فراموش نکنیم: نقش شوهر انتقام گیر در فیلم "شاهد در شهر" (1959) ، نقش رئیس پلیس فاسد در فیلم "the threepenny opera"  سال(1963) ، نقش جنگنده مقاومت فرانسه در جنگ جهانی دوم در فیلم "ارتش سایه ها" (1969) و رئیس مافیا در نقش vito genovese در فیلم "the valachi paper" سال (1972) و بسیاری دیگر.

او به عنوان آخرین کارش نقش جین ولجین را در فیلم "اشتباهات" (1982) بازی کرد و برای این فیلم او نامزد دریافت جایزه «سزار» شد.

او فعالیتش را تا زمان حمله قلبی اش در سال 1987 در سن 68 سالگی در فرانسه محبوبش ادامه داشت. بازماندگان او همسری که با او 45 سال زندگی کرده بود و فرزندانش بودند. او تا 17 سال پس از فوتش در بین 100 نفر از بزرگترین فرانسوی ها در رتبه بیست و سوم قرار داشت.

دخترش «ملین» در 1998 بر اثر سقوط هواپیما در گذشت و همسرش «اودت» در سال 2013 فوت کرد. 

wikipedia , IMDB

ترجمه: مهدی وهابی / سایت به سوی نور