در بررسی مفهومی شخصیت انسانی، با سه دسته پرسش روبرو هستیم

1ـ پرسشهای ساختاری : چه چیزهایی ساختار شخصیت را پایه گذاری می کنند؟

2ـ پرسشهای پویایی : این اجزا به چه نحوی دست به تعامل با خود و جهان بیرونی ذهن می زنند؟

3ـ پرسشهای رشد و تحول : چه منابعی انرژی شخصیت را ایجاد می کنند و باعث عملکردش می شوند؟

.

.

.

اغلب ما انسان ها فکر می کنیم که داشتن ذهن قدرتمند به معنای داشتن تعادل روانی است اما این امر فقط یک سوءتفاهم است که برای عموم پیش میاید. در واقع می توان گفت که گاهی ذهن ما تمایل به محدود کردن توانایی هایمان دارد.

جوایز نوبل بسیار ارزشمندند، اما ارزشمند تر از آنها کارهایی است که جایزه نوبل را در پی داشته اند. برندگان نوبل متفکرانی هستند که زندگی خود را به آشکارساختن رازهای حیات انسان اختصاص داده اند، آنها به ارتقای هوش جمعی بشر کمک کرده اند و تعدادی از آنها با مطالعات خود زندگی بشر را متحول ساخته اند:

روانشناسان دانشگاه کالیفرنیا در لس انجلس برای نخستین بار مناطقی را در مغز شناسایی کرده اند که با گسترش موفق ایده ها مرتبط است.

هوشیاری در مورد مرگ پدید‌ه‌ای روانشناسی است که تا مدتها تصور می‌شد تنها در انسان‌ها وجود دارد به این مفهوم که جانداران دیگر غیر از انسان متوجه لحظات پایانی عمر خود و هم‌نوعان خود نمی‌شوند و طبیعتا عکس‌‌العمل خاصی در این لحظات ار خود بروز نمی‌دهند.

یک اعتقاد رایج این است که مدیران و رؤسای ارشد، حتما باید شخصیت‌های برونگرایی داشته باشند. این عقیده از آنجا ناشی می‌شود که مقتضای تصدی این کارها این است که فرد بتواند در جلوی هزاران نفر سخن بگوید و با شهردارها و نمایندگان نشست و برخاست داشته باشد.

شاید از این دید، این مطلب درست باشد، اما باید دانست که درونگراها هم می‌توانند رؤسای خوبی باشند. توانایی این عده معمولا کمتر مشخص است، اما همین توانایی آنها را کارا می‌کند.

در اینجا ما با هم ویژگی‌هایی را مرور می‌کنیم که در آدم‌های درونگرا  به وفور پیدا می‌شود و می‌تواند آنها را مبدل به رؤسای خوبی کند:

معمای عطسه ی وابسته به نور رده پای طولانی در تاریخ دارد. در قرن چهارم قبل از میلاد، ارسطو این پرسش را مطرح کرد که چرا حرارت خورشید در بیشتر افراد سبب عطسه می شود، در حالی که حرارت موجود در شعله ی آتش موجب عطسه نمی شود. دوهزار سال پس از این پرسش دانشمندان توانستند یک جواب نسبی در این رابطه پیدا کنند، درست وقتی که یک فیلسوف انگلیسی به نام فرانسیس بیکن با انجام آزمایشی نشان داد که عطسه وابسته به نور هیچ ارتباطی با حرارت خورشید  یا حرارت جسم دیگری ندارد.

حتما برای شما هم اتفاق افتاده که هنگام کوتاه کردن چمن توسط باغبان و یا قدم زدن در پارک بوی خوشایندی حس کنید و آرزو کنید این بو هیچ وقت تمام نشود و راجع به آن در ذهن خود سوالاتی شکل دهید. از جمله سوالات رایجی که عموم مردم از خود می پرسند این است که چرا این بو انقدر خوشایند است؟

موسیقی تاثیری شگرف بر هیجانات و احساسات ما دارد. بشر از دیر باز با این امر آشنا بوده و می دانسته که لالایی خواندن می تواند یک نوزاد گریان را آرام سازد. موسیقی می تواند ما را به وجد آورد. اما حوزه تاثیرگذاری موسیقی به اینها محدود نمی شود و حتی می تواند بر نحوه تفکر ما نیز تاثیر گذارد.

نظریه نمایشی (dramatiurgcal theory)

اروینگ گافمن مبدع نظریه نمایشی در انسانشناسی اجتماعی است .صحنه سخنرانی او در سال 1982 بمناسبت شروع ریاستش در انجمن جامعه شناسی آمریکا بعلت مرگش هیچگاه اجرا نشد .
آراء گافمن جامعه‌شناس معروف امریکایی در زمینه ویژگی روابط اجتماعی آلوده الگوی بدیلی است که عرضه شده است . گافمن در مقابل جامعه‌شناسی ساختارگری بنیاد نظری خود را بر مطالعه زندگی روزمره قرار می‌دهد و در کتاب نمودار شدن من در حیات روزمره از تعارض جدی میان من به عنوان یک انسان و من به عنوان عضوی از جامعه سخن می‌گوید که موجب مغایرت میان آنچه می‌خواهیم با آنچه از ما خواسته می‌شود می‌گردد . به قول گافمن ما همواره خود را به نحوی جلوه می‌دهیم که از منظر عمومی مطلوب به نظر می‌رسد این سیاست جلوه دادن خویش موجب می‌شود که هر فرد در محیط روابط اجتماعی خود صحنه نمایشی ترتیب دهد و در این صحنه خود را به نحوی سازگار با الگوهای مورد پذیرش مردم به نمایش بگذارد . نظریه نمایشی به نمایش « خود » در زندگی روزانه می پردازد .
« خود » در زندگی روزانه اش ناچار به اجرای نمایش است . بر این اساس « خود » باید به اجرای نقش (Role) بپردازد . نقش عبارت است از اجراهایی که دیگران از« خود » انتظار دارند .و  انسانها برای نگهداشتن تصویر ثابتی از« خود » برای انسانهای اجتماعشان ، اجرای نقش می کنند .