نظریه نمایشی (dramatiurgcal theory)
اروینگ گافمن مبدع نظریه نمایشی در انسانشناسی اجتماعی است .صحنه سخنرانی او در سال 1982 بمناسبت شروع ریاستش در انجمن جامعه شناسی آمریکا بعلت مرگش هیچگاه اجرا نشد .
آراء گافمن جامعهشناس معروف امریکایی در زمینه ویژگی روابط اجتماعی آلوده الگوی بدیلی است که عرضه شده است . گافمن در مقابل جامعهشناسی ساختارگری بنیاد نظری خود را بر مطالعه زندگی روزمره قرار میدهد و در کتاب نمودار شدن من در حیات روزمره از تعارض جدی میان من به عنوان یک انسان و من به عنوان عضوی از جامعه سخن میگوید که موجب مغایرت میان آنچه میخواهیم با آنچه از ما خواسته میشود میگردد . به قول گافمن ما همواره خود را به نحوی جلوه میدهیم که از منظر عمومی مطلوب به نظر میرسد این سیاست جلوه دادن خویش موجب میشود که هر فرد در محیط روابط اجتماعی خود صحنه نمایشی ترتیب دهد و در این صحنه خود را به نحوی سازگار با الگوهای مورد پذیرش مردم به نمایش بگذارد . نظریه نمایشی به نمایش « خود » در زندگی روزانه می پردازد .
« خود » در زندگی روزانه اش ناچار به اجرای نمایش است . بر این اساس « خود » باید به اجرای نقش (Role) بپردازد . نقش عبارت است از اجراهایی که دیگران از« خود » انتظار دارند .و انسانها برای نگهداشتن تصویر ثابتی از« خود » برای انسانهای اجتماعشان ، اجرای نقش می کنند .